Immersive space [2]

Dezer dagen dompelen 115 kardinalen zich in de grootste, mooiste, meest geestverruimende aller immersive spaces, de [sixtijnse kapel]. Ik heb godsdienst nooit zo begrepen, maar volgens mij zijn die kardinalen zo gek nog niet. Wat is een betere vorm van levensgenieten dan al filosoferend over wat er komen gaat - kardinalen leven immers in de wetenschap dat God wikt, God beschikt - je maandenlang te laten onderdompelen in de artistieke zegen van [Michelangelo Buanarotti]?

Welke invloed heeft de immersive space op het stemgedrag van de kardinalen?

In Viterbo heeft het het [langste conclaaf ooit] plaatsgevonden. Het duurde 31 maanden voordat de kardinalen eruit waren. Dat was in de tijd van de Fransen tegen de Italianen. Dat soort oorlogen wordt nu alleen nog maar op de groene mat uitgevochten. De beide koningen – hoezo kerk en staat gescheiden? – hadden hun kardinalen een duidelijke opdracht meegegeven.
Un Pape Francais s’il vous plait.
Uno Papo Italiano per favore.
Die koningen wisten toen al dat godsdienst opium was voor het volk - bij Marx kwam het dus niet zomaar uit de lucht vallen - en dat je je schapen dus het beste mak kunt houden. Het werd uiteindelijk [Paus Gregorius X]. Gregorius had eigenlijk dezelfde missie als onze laatste paus, [Johannes Paulus II]. Beiden hanteerden echter hun eigen methoden om de 'wereld te veroveren'; de een met kruistochten, de ander met wereldtournees.

In Viterbo ging na 1.5 jaar letterlijk het dak eraf. De kardinalen zaten volgens eigen zeggen te wachten op het moment dat de geest door het dak zou dalen om de kardinalen tot de juiste afweging te brengen. De bevolking wilde daar wel een handje bij helpen. Ze waren dat geneuzel zat. Nadat het dak gesloopt was en de kardinalen het gejoel van de menigte erbuiten nog beter tot zich konden nemen, is de geest uiteindelijk redelijk snel gedaald. Ik weet alleen niet meer wat de uitslag was. Italiaans, om de menigte buiten tot bedaren te laten komen? Frans om de menigte buiten een hak te zetten?

Enfin, terug naar Rome.
In Rome zit er geen ‘blote hemel’ tussen de kardinalen en God. De afstand tot God is daar relatief kleiner. Ik kan nu natuurlijk een zijsprong maken naar de relativiteitstheorie van Einstein, maar dat mag je zelf doen. Het brengt mij te ver van mijn oorspronkelijke onderwerp.
De kardinalen zitten in de Sixtijnse kapel als het ware midden in het hemelrijk. Kunnen zij hun gedachten bij de discussie houden en met een afgewogen, verstandelijke benadering de probleemstelling oplossen? Of laten zij, na een wekenlange kick-off waarin wensen, ambities, strategieën de revue passeren, hun blikken steeds meer dwalen langs de muren en plafonds. ‘Staren naar het plafond’ is in deze omgeving beslist de beste activiteit.

Als zij hun blikken dan fixeren op de bekende hand van God vraag ik me af: kunnen zij in de discussie om de Paus titel dan de nederigheid van het menselijke blijven aannemen? Of etaleren zij de autoriteit en macht van God? Dat laatste zal in de eindfase van de wedstrijd om de meest goddelijke aller aardse functies beslist een rol gaan spelen. Dat noemen wij dan het duiveltje uit het doosje.

Alles is.

Ik test momenteel www.videostart.nl uit. Daar vind je mijn eerste videocolumn.